نگاه دل

در راه عشق، عشق حجابی دوباره شد

 گفتيم آب و آب، سرابی دوباره شد

 محو عطش به نيل عطش می شود پديد

 تاب عطش به حنجره آبي دوباره شد

 گفتم دمی بخواب، كه مستی ز حد گذشت

 چشمش به خواب رفت و شرابی دوباره شد

 آمد كه من به خاك برم آب زندگی

آبادی ابد، به خرابی دوباره شد

 ای يار، ما حكايت جانسوز لاله ايم

 هر حرف داغ سينه كتابی دوباره شد

 آن آب خوش كه زنده ی بيدار می نمود

 مرداب مرگواره ی خوابی دوباره شد

 ای دل فراز منظره ی هيچ جای توست

 ديدی تو را وجود، حجابی دوباره شد؟

سید مهدی موسوی فاخر

هر روز یک شعر زیبا در وبلاگ شب شعرنو

 

گفتی: غزل بگو! چه بگویم؟ مجال کو؟
شیرین من، برای غزل شور و حال کو؟

پر می‌زند دلم به هوای غزل، ولی
گیرم هوای پر زدنم هست، بال کو؟

گیرم به فال نیک بگیرم بهار را
چشم و دلی برای تماشا و فال کو؟

تقویم چارفصل دلم را ورق زدم
آن برگ‌های سبزِ سرآغاز سال کو؟

رفتیم و پرسش دل ما بی‌جواب ماند
حال سؤال و حوصله‌‌ی قیل و قال کو؟

 

قیصر امین‌پور

شنیدم مصرعی شیوا كه شیرین بود مضمونش
منم مجنون آن لیلا كه صد لیلاست مجنونش

به خود گفتم تو هم مجنون یك لیلای زیبایی
كه جان داروی عمر توست در لبهای میگونش

بر آر از سینه جان شعر شورانگیز دلخواهی
مگر آن ماه را سازی بدین افسانه افسونش

نوایی تازه از ساز محبت در جهان سركن
كزین آوا بیاسایی ز گردش های گردونش

به مهر آهنگ او روز و شبت را رنگ دیگر زن
كه خود آگاهی از نیرنگ دوران و شبیخونش

ز عشق آغاز كن تا نقش گردون را بگردانی
كه تنها عشق سازد نقش گردون را دگرگونش

به مهر آویز و جان را روشنایی ده كه این آیین
همه شادی است فرمانش همه یاری است قانونش

غم عشق تو را نازم چنان در سینه رخت افكند
كه غمهای دگر را كرد ازین خانه بیرونش

غرور حسنش از ره می برد ای دل صبوری كن
به خود بازآورد بار دگر شعر فریدونش

فریدون مشیری

شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی
آوای تو می خواندم از لایتناهی

آوای تو می آردم از شوق به پرواز
شب ها که سکوت است و سکوت است و سیاهی

امواج نوای تو به من می رسد از دور
دریایی و من تشنه ی مهر تو چو ماهی

وین شعله که با هر نفسم می جهد از جان
خوش می دهد از گرمی این شوق گواهی

دیدار تو گر صبح ابد هم دهدم دست
من سرخوشم از لذت این چشم به راهی

ای عشق تو را دارم و دارای جهانم
همواره تویی هرچه تو گویی و تو خواهی
 

فریدون مشیری

قمار عاشقان بردی ندارد از نداران پرس
کس از دور فلک دستی نبرد از بدبیاران پرس

جوانی ها رجزخوانی و پیریها پشیمانی است
شب بدمستی و صبح خمار از میگساران پرس

قراری نیست در دور زمانه بی قراران بین
سر یاری ندارد روزگار از داغ یاران پرس

تو ای چشمان به خوابی سرد و سنگین مبتلا کرده
شبیخون خیالت هم شب از شب زنده داران پرس

تو کز چشم و دل مردم گریزانی چه میدانی
حدیث اشک و آه من برو از باد و باران پرس

عروس بخت یکشب تا سحر با کس نخوابیده
عروسی در جهان افسانه بود از سوگواران پرس

جهان ویران کند گر خود بنای تخت جمشید است
برو تاریخ این دیر کهن از یادگاران پرس

به هر زادن فلک آوازه مرگی دهد با ما
خزان لاله و نسرین هم از باد بهاران پرس

سلامت آنسوی قافست و آزادی در آن وادی
نشان منزل سیمرغ از شاهین شکاران پرس

به چشم مدعی جانان جمال خویش ننماید
چراغ از اهل خلوت گیر و راز از رازداران پرس

گدای فقر را همت نداند تاخت تا شیراز
به تبریز آی و از نزدیک حال شهریاران پرس
 

شهریار